Op de onderstaande afbeeldingen is het proces een klein beetje te volgen van het schilderij waar ik nu mee bezig ben. Op dit moment is het werkstuk klaar, maar her en der moeten nog wat details worden aangebracht en enkele retouches, het zogenaamde “peper en zout” van het schilderij.
Afgelopen zondag de 20e was de opening van de tentoonstelling ‘HyperRealisme’; een tentoonstelling waarbij 13 realistisch werkende kunstenaars hun werken tonen. De opening geschiede in een rustige en lekker ongedwongen sfeer. Leuke ontmoetingen en gesprekken gehad met collega kunstenaars: o.a. Abel Groenewold, Gerrit Wijngaarden, Ruth van Royen, Herman Tulp en Gerard Boersma. Directrice Linda Trip heeft een boeiende expo weten samen te stellen van een gemêleerd gezelschap. Het betreft hier zowel schilderijen als beelden.
De tentoonstelling is in het kader van het 10 jarig jubileum van de Klassieke Academie in Groningen, die, onder de noemer van De Klassieke Salon, een hele manifestatie heeft georganiseerd met allerlei tentoonstellingen op plekken in de noordelijke provincies alsook enkele in Duitsland. Daarnaast worden er in de komende periode lezingen, workshops en rondleidingen gegeven. Van De Klassieke Salon is ook een catalogus uitgekomen met daarin het werk opgenomen van de deelnemende kunstenaars. Al met al, het is leuk om daar bij te zijn en er aan deel te nemen.
De lampionplant oftewel Physalis alkekengi in z’n Latijnse benaming. De prachtig oranje-rode gekleurde bloemkelk kent iedereen wel. Feitelijk is de oranje lampion de uitgegroeide vorm van de bloemkelk van de plant. Prachtig en wonderschoon is het in ieder geval en ook de vorm van de lampion is bijzonder. Voor de stillevensschilder een must om eens te proberen. Ook in dit project maak ik er weer gebruik van. In mijn vorige schilderij waren de lampionnen het hoofdthema, maar eigenlijk kwam ik met de lampionplant in aanraking toen ik met het concept bezig was van dit schilderij. Toen heb ik eerst maar een heel schilderij gewijd met de lampionplant als hoofdthema en nu ga ik weer verder met dit werk. Zo gaat dat soms. Dit werk is een opdracht. Het aardewerken kruikje, de lampion en het doosje zijn metaforisch voor het ongeziene en hebben allemaal een specifiek thema. Misschien leg ik dat nog wel eens nader uit. Op de foto heb ik dit werk wederom in de onderschildering gezet dat weer gaat werken als een stevig fundament voor de volgende fases.
Het is een ietwat wazige foto geworden (want ik gebruik nog altijd een gsm model met fotocameraatje dat inmiddels zo’n 8 jaren oud is), maar dit nieuwe werkstuk is haast gereed. Er volgen nog een paar kleine details en enige retouches, het spreekwoordelijke peper en zout, waarna ik deze schildering als “klaar” kan bestempelen. Aan de ene kant is dat altijd een heugelijk feit, aan de andere kant is de uitdaging over en is “de strijd gestreden” en is het schilderij geworden wat het is. Meestal ben ik nooit helemaal tevreden, maar als ik het een tijdje wegzet en daarna weer zie, los van de originele opstelling, ben ik meestal wel tevreden. Toch is het zo, dat er altijd wel iets in je blijft knagen dat zegt van: “het is nooit helemaal goed” of “hmmmm…. het is het nét niet….”. Het is, vrees ik, een deel van het beroep waar alle kunstscheppers wel last van hebben: de twijfel of het écht wel goed is of het écht wel die kwaliteit heeft die je er in wilt leggen. Ongezond is dit eigenlijk ook weer niet, want op die manier blijf je niet hangen in een maniertje en blijft het verlangen aangewakkerd dat er altijd nog progressie mogelijk is waarbij nieuwe wegen kunnen worden ingeslagen en/of nieuwe ontdekkingen kunnen worden gedaan. Zo blijft het scheppingsproces dynamisch en blijf je scherp met het idee om altijd het volgende schilderij tóch weer iets beter te gaan schilderen…..
Als het werkstuk is gedroogd, dan zal ik uiteraard een foto gaan maken met mijn digitale camera. Terugkerende kijkers en fans kunnen dan ook de komende tijd een betere foto verwachten.
Inmiddels ben ik met een nieuw werk begonnen vorige maand. Op de onderstaande foto’s valt het proces vanaf het begin te volgen. Via een tekening op het paneel wordt gewerkt aan de grisaille, de zwart – wit onderschildering, waarna de eerste kleurlagen er overheen worden gezet met transparante verf. Mochten er vragen zijn over dit proces, dan kun je me altijd vragen stellen via email of op dit weblog.
Voorts ben ik uitgenodigd om deel te nemen aan een manifestatie vanwege het 10 jarige jubileum van de Klassieke Academie in Groningen. Om dit lustrum te vieren organiseert de Academie de Klassieke Salon. Op vele plaatsen in de noordelijke provincies en enkele in Duitsland zullen allerlei tentoonstellingen worden georganiseerd waarbij zo’n 130 kunstenaars zijn betrokken. Ik zal, samen met verschillende collegae, enkele van mijn werken exposeren in het gemeentelijke Museum Heerenveen.
Als ik het bovenstaande werkstuk heb afgerond is het de bedoeling aan de slag te gaan met een opdracht. De conceptschets van dit project is al een feit.
Ook weer dit jaar wordt mijn werk gepresenteerd op de Kunst- & Antiekweekend in Naarden-Vesting. Er zullen een drietal werken te zien zijn op deze beurs. Ik word gepresenteerd door Galerie de Vreugd & Hendriks uit Zandvoort in stand nummer 17. Naast mijn werk heeft de galerie een prachtige collectie van andere collega’s. Het is zeker de moeite waard te gaan kijken voor de kunstliefhebber!
Met het navolgende werkstuk ben ik vorig jaar begonnen en het is toen ook volledig uitgewerkt. Toen ik met dit werkstuk bezig was pakten zich de donkere wolken boven mijn hoofd bijeen en ik weet nog dat ik dit paneel met veel moeite en energie met een zekere voldoening wist af te krijgen (zie blogbericht beneden). Toch is het een werk geworden met weliswaar een donkere achtergrond, maar met frisse sprankelende kleuren. Bij sommige werkstukken en projecten gaat het me erom dat het niet zo veel geeft wát er geschilderd wordt, maar veelal meer om hóé het geschilderd wordt. Daarmee bedoel ik dat wat er fysiek te zien valt, ondergeschikt is aan hoe iets geschilderd is. Ik sta nog met kinderschoenen aan wat dit betreft, want ik realiseer me dat dit denkfragment een enorm mentaal potentieel kan hebben. Ik heb deze schildering onder de serie “Meditaties” geschaard, zoals ik al eerder met andere werkstukken heb gedaan. Dit werkstuk zal eind deze maand te zien zijn op de Kunst- en Antiekbeurs in Naarden Vesting.
Meditatie nr. 12/ Meditation no. 12
Olieverf over acryl op paneel/ Oil over acrylic on panel
18,5 x 27 cm/ 7.5 x 10.6 inches
Beste mensen….. ik wens iedereen een goed nieuwjaar toe waarin vrede en voorspoed goede metgezellen mogen zijn!
De voortdurend terugkerende lezer van mijn blog zal het zeker niet ontgaan zijn dat er een enorm hiaat zit in mijn blog schrijfsels sinds midden vorig jaar. Wel, daar was een reden voor. Eind vorig jaar had ik een schildersblokkade: de nachtmerrie voor iedere creatieveling. Geloof me. Je zit voor je schildersezel en je vraagt je voortdurend af wat het zinvolle van je scheppingen nou eigenlijk zijn. Zo zit je te denken en donkere wolken beginnen langzaam aan de horizon te verschijnen. Met name in de huidige wereld is dit probleem voor mij soms nijpend; alles schijnt namelijk te draaien om geld en de economie…… en om de economie en het geld. Kapitaal everywhere. Het lijkt mij soms toe dat cultuur, geestelijke groei en principes, kunst, verantwoording en integriteit, in ons huidig maatschappelijk bestel meer en meer randverschijnselen worden waarin slechts “loosers” zich wagen aan dergelijke avonturen en concepten. Gelukkig komt er ook weer een tijd waarin je weer anders naar de dingen durft te kijken en op de ingeslagen weg doorgaat. Het is soms een eenzame weg en veelal tegen de heersende modegrillen in, maar niettemin, de wedloop dient gelopen te worden. En dus MOET er geschilderd worden.
Om het jaar goed te beginnen alhier een afgewerkt en nieuw werkstuk:
De waardevolle collectie/ The valuable collection
Olieverf en acryl op paneel/ Oil and acrylics on panel
35,5 x 23 cm/ 13.78 x 9.05 inches
Dit schilderij gaat eigenlijk over zaken die betrekking hebben op het bovenstaande. Onder een “waardevolle collectie” wordt veelal heel wat anders verstaan dan een simpel plantje, een eenvoudig zwart doosje en wat andere prullaria. Hup, weg ermee, zou je kunnen zeggen: de prullenmand wordt al open gedaan. Maar dat wat in eerste instantie “rommel” lijkt kan, door Andere Ogen bekeken, juist van enorme waarde zijn en van een ongekende betekenis blijken. Een reinigend rood (bloed) doet je opnieuw herboren worden en waarlijk groeien, met mooie blaadjes. En dat wat zwart leek, zelfs duister, blijkt een geheim in zich te herbergen bij het openen, dat een uitzicht geeft op een nieuwe wereld waarin klare helderheid in sprankelend wit je doet oprijzen en een visie geeft op de spiraal van de eeuwigheid waarin je terecht bent gekomen. Want het geknakte riet wordt niet gebroken en een kwijnend vlammetje zal niet gedoofd worden……
Vanaf 28 juni t/m 15 augustus is in galerie Pictura te Aijen (noord Limburg) een groepsexpositie met schilderijen en beelden die allemaal gerelateerd zijn aan het thema muziek. De expo heet dan ook: Een Muzikaal Intermezzo. Ook ik ben vertegenwoordigd met een werkstuk.
Ik laat de galeriehouder zelf aan het woord:
“Muziek beroert iedereen, inspireert, manipuleert, verleidt.
Door de geschiedenis heen hebben kunstenaars dit thema aangepakt door te proberen
geluiden en dans zichtbaar, tastbaar en visueel te maken. Misschien door de
herinnering aan een muziekstuk, door die ene sensuele aanraking teweeggebracht. Of
door de emotie tijdens het luisteren naar een adagio. Misschien door de fascinatie
voor een balletvoorstelling.
Er is geen cultuur in de wereld zonder muziek, waarschijnlijk wel culturen zonder
literatuur, zonder fiets, zonder geld of bezittingen. Muziek is een natuurlijk
onderdeel van ons dagelijks leven. Een onzichtbare belevenis steeds opnieuw.
Wij exposeren nu een scala van muzikale, visueel geworden inspiraties, waarbij
compositie, kleureffect en vakmanschap een belangrijke rol spelen. Zoals u gewend
bent bij Galerie Pictura.”
Voor meer informatie: http://www.galeriepictura.nl/
Er is weer een schilderij klaar dat ik graag wilde delen. Het is intussen nummer 11 geworden in de zogenaamde serie schilderijen die ik meditaties noem.
Meditatie nr. 11/ Meditation no. 11
Olie en acryl op paneel/ Oil and acrylics on panel
21,5 x 30 cm/ 8.7 x 11.8 inches
Deze serie werkstukken willen, door de normale schoonheid van eenvoudige voorwerpen om ons heen te presenteren, een open deur zijn naar het ongeziene. Het sublieme zo men wil. Wij als zintuiglijke wezens zijn afhankelijk van onze zintuiglijke waarneming. Toch ben ik er van overtuigd dat juist in het zintuiglijk waarnemen van eenvoudige voorwerpen een link kan worden gelegd met een schoonheid op een hoger niveau. Een schilderij of een beeltenis kan een rustpunt zijn in ons dagelijkse snelle bestaan. Dit schilderij wil daar weer een bijdrage aan leveren: vandaar de naam meditatie.