Ik ben de laatste dagen verder gegaan met het werkstuk in de laatste blogpost. Op de foto hieronder zijn de eerste kleurlaagjes aangebracht. Dit gebeurt heel transparant zodat de vorm en de tonale studie van de onderschildering er doorheen blijven schijnen. Bij mijn laatste schilderijen ben ik toch weer begonnen om over de onderschildering twee hele dunne laagjes schellak te leggen. Dit isoleert enigszins de onderschildering voor de olieverf die ik erover heen ga gebruiken. Ik heb anders toch ietwat het probleem dat de olieverf iets te veel “wegzakt” in de onderschildering. “Inschieten” heet dit fenomeen officieel en dat werk niet voor mij. Ingeschoten plekken laten de tonale werkelijkheid niet goed zien.
Ik ben gister met de olieverf begonnen en nu komt het er op aan om goed op te letten wat er gebeurd. Je moet als het ware met heel je wezen in het “wereldje” terecht komen wat het schilderij is en omvat. Bij mij is dit wereldje heel klein, een stilleven, maar het moet er warm en behaaglijk worden en, niet onbelangrijk, alles moet er gaan kloppen. Dat kleine is groot genoeg voor mij. Uiteindelijk moet de schildering alles worden wat de echte wereld niet is en dus ligt de lat behoorlijk hoog.
